معنی گنجه خیز در لغت نامه دهخدا

برخاسته از گنجه. که در گنجه نشو و نما یافته:، چون فروزنده شد به عکس و عیار، نقد این گنجه خیز رومی کار.، نظامی (هفت پیکر ص 361)

معنی گنجه خیز در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه در شهر گنجه نشو و نما یافته: چون فروزنده شد به عکس و عیار نقد این گنجه خیز رومی کار. (هفت پیکر)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

زمینی که از آن گندم فراوان به دست آید

(پَمْ بَ / بِ)

محلی که پنبه در آن بسیار حاصل شود: مصر مملکتی پنبه خیز است

(تَ رِ بَ تَ / تِ)

خنده خیزنده. موجب خنده شونده، خنده کننده

(چَ / چِ چَ)

جایی که زمینش گندم دهد. زمینی که محصول گندم آن فراوان بود

(گَ جَ /جِ)

منسوب به گنجه. رجوع به گنجوی شود

جایی که پنبه بسیار از آنجا بدست آید: مصر مملکتی پنبه خیز است

جایی که در آن گندم فراوان بعمل آید

منسوب به گنجه از مردم گنجه گنجه یی: نظامی گنجوی

آنکه گنج نثار کند، بسیار بخشنده سخی. یا خاطر طبع وقاد: باواز پوشیدگان گفت خیز گزارش کن از خاطر گنج ریز. (نظامی)